Andrzej Sapkowski powraca do świata wiedźminów w najnowszej powieści „Rozdroże kruków”, która ukazała się 29 listopada 2024 roku. Tym razem autor zabiera czytelników w podróż do wczesnych lat Geralta z Rivii, oferując prequel sagi o Białym Wilku. Czy książka spełnia oczekiwania fanów i czy warto po nią sięgnąć? Oto szczegółowa recenzja.
Powrót do przeszłości Geralta
„Rozdroże kruków” to opowieść o pierwszych krokach Geralta po zakończeniu szkolenia w Kaer Morhen. Autor wprowadza nas w świat młodego wiedźmina, który dopiero zaczyna kształtować swoją filozofię moralnych wyborów. Geralt, podróżując po Kontynencie, natrafia na intrygi, zarówno na poziomie zwykłych mieszkańców karczm, jak i w kręgach arystokracji. Centralnym motywem powieści jest jednak wątek zemsty związany z atakiem na Kaer Morhen – wydarzenie, które pozostawiło piętno na wiedźminach i zmieniło przyszłość szkoły wilka.
Sapkowski w charakterystycznym dla siebie stylu prowadzi narrację, łącząc brutalność świata z ironicznym humorem i literacką oszczędnością słowa. Fabuła rozwija się dynamicznie, a dialogi – jak zwykle u Sapkowskiego – są żywe, pełne sarkazmu i inteligentnych ripost.
Wiedźmin dojrzewający
Jednym z najmocniejszych punktów powieści jest rozwój postaci Geralta. To już nie tylko legendarny łowca potworów, ale młody człowiek, który dopiero odnajduje swoje miejsce w świecie. Sapkowski umiejętnie ukazuje jego dojrzewanie – zarówno pod względem umiejętności walki, jak i moralnych wyborów. Widać tu wczesne oznaki jego sceptycyzmu i filozofii „mniejszego zła”, które później staną się fundamentem jego postawy wobec świata.
Jednocześnie autor wprowadza nowe postaci, które w różnym stopniu wpływają na Geralta. Mamy tu zarówno postacie z niższych warstw społecznych, jak i tych, którzy żyją na królewskich dworach. Dzięki temu „Rozdroże kruków” poszerza wiedzę o świecie Wiedźmina, oferując nowe perspektywy.
Styl i konstrukcja narracji
Sapkowski pozostaje wierny swojemu stylowi. Powieść jest dynamiczna, pełna ciętych dialogów i sugestywnych opisów. Język jest barwny, ale nieprzesadzony – autor stosuje charakterystyczną dla siebie oszczędność słowa, pozwalając czytelnikowi samodzielnie interpretować wydarzenia. Budowanie napięcia stoi na wysokim poziomie, a kolejne rozdziały dostarczają zarówno emocji, jak i momentów refleksji.
Warto jednak wspomnieć o jednej ze słabszych stron książki – antagonistach. Część recenzentów zwraca uwagę, że główny wróg Geralta nie jest tak wyrazisty, jak moglibyśmy oczekiwać. W porównaniu do Vilgefortza, Eredina czy nawet Renfri, postać odpowiedzialna za atak na Kaer Morhen wydaje się nieco schematyczna. Choć jego motywacje są jasne, brakuje mu głębi psychologicznej, która mogłaby uczynić go równie fascynującym, co inni przeciwnicy Białego Wilka.
Zemsta i sprawiedliwość – kluczowe wątki
W „Rozdrożu kruków” przewija się kilka kluczowych tematów. Pierwszym z nich jest motyw zemsty – Geralt musi zmierzyć się z przeszłością i podjąć decyzję, czy droga odwetu jest słuszna. Sapkowski nie daje prostych odpowiedzi, pozostawiając czytelnika z pytaniem o naturę sprawiedliwości.
Drugim ważnym motywem jest poszukiwanie własnej tożsamości. Geralt, choć już wyszkolony na wiedźmina, nadal zmaga się z wątpliwościami. W tej książce możemy dostrzec początki jego znanego z późniejszych tomów cynizmu i przekonania, że świat nie jest czarno-biały.
Porównania i odbiór
„Rozdroże kruków” jest często porównywane do wcześniejszych książek Sapkowskiego, zwłaszcza do pierwszych tomów sagi oraz do spin-offów, takich jak „Zmora wilka”. Fani doceniają książkę za pogłębienie postaci Geralta i uzupełnienie luki w jego biografii.
Z drugiej strony, pojawiają się głosy krytyki dotyczące jakości wydania – niektórzy czytelnicy zwracają uwagę na błędy redakcyjne i niewystarczające dopracowanie niektórych wątków. Mimo to, książka spotkała się z pozytywnym odbiorem i została uznana za wartościowy dodatek do wiedźmińskiego uniwersum.
Podsumowanie
Czy warto sięgnąć po „Rozdroże kruków”? Jeśli jesteś fanem Wiedźmina, odpowiedź brzmi tak. To solidna powieść fantasy, która uzupełnia historię Geralta i pozwala lepiej zrozumieć jego przeszłość. Mimo kilku niedociągnięć – głównie związanych z antagonistą i edycją – książka dostarcza emocji, wciąga fabularnie i prezentuje znakomity styl Sapkowskiego. Jeśli oczekiwałeś pełnoprawnej kontynuacji sagi, możesz poczuć niedosyt, ale jako prequel książka sprawdza się bardzo dobrze.
Ocena: 8/10
